دیکتاتوری - دانستن - سکوت

زمان خواندن 2 دقیقه ***
پنجشنبه‏، 2008‏/05‏/22

در خبرها شنیدم که داشتن کامپیوترو اینترنت در کوبا آزاد شد
باشنیدن این خبر پی بردم که چقدر یک دولت دیکتاتور می تونه زندگی آدمهای کشورش رو نابودکنه
اونها رو از حقوق اولیه زندگی محروم کنه و چقدر ظلم کنه
البته می دونم که بی عدالتی رو در دنیا باید به عنوان واقعیت پذیرفت اما نباید ساکت بود
بعد از تماس تلفنی که با سرویس دهنده ی اینترنتم گرفتم جوابی گرفتم که فهمیدم ما هم حداقل توی این زمینه دست کمی از کوبا نداریم
در ایران آدمهایی هستند که نمی خواند مردم به اطلاعات درست دسترسی داشته باشند
اگر می بینید که هزاران نفر درگیر اعتیادند
اگر می بینید که مردم شاد نیستند
اگر همه جا بوی مرگ میاد
اگر زندگی سخت شده
اگر ما مجبوریم خاطرات و خانوادمون رو ترک کنیم و سختی های مهاجرت و تبعید رو بکشیم
یک علت خیلی واضح داره
حکومت دیکتاتوری
و این حکومت همه رو با اسلحه تهدید می کنه
حتی ممکنه من رو که دارم این ها رو می نویسم رو تهدید کنه
این حکومت به چیزی جز قدرت خودش فکر نمی کنه
قدرت سیاسی، اقتصادی و بمب
حتی به قیمت کشته شدن هزاران انسان
حتی به قیمت از بین رفتن همه چیز یک کشور
حتی به قیمت عربی شدن خلیج فارس
حتی به قیمت محو شدن فرهنگ و کشوری به نام ایران یا پرشیا
حتی به قیمت از دست دادن خاکش
و حتی به قیمت محو شدن دین و ارزشهایی که خودش دم از اونها میزنه
البته این حکومت از نادانی و فقر مردم هم به نفع خودش استفاده می کنه
از جنگ و به خاک وخون کشیده شدن جوونها هم به نفع خودش استفاده می کنه
و خیلی بدش نمیاد که همه نادان و فقیر باشند
در این حکومتها همه چیز دست مافیای اطلاعاته
این دولتها از دانستن مردم می ترسند اینه که راحت دروغ می گند
و روزنامه ها و آزادی بیان رو محدود می کنند

وتنها کاری که من به عنوان یک نفر با قدرت محدود خودم میتونم انجام بدم اینه که بگم ای سی میلیون جوون
ریشه ی بدبختی کشورتون رو بشناسید
سفر کنید
کشورهای دیگرو ببینید
و در برابر دیکتاتوری حداقل بعد از دونستن ساکت ننشینید

نظرات

برای تجربه‌ی کل نانوشتنی ها؛ لطفا فهرست موضوعی و زمانی بالای صفحه را ببینید!

آرزوت چیه الان؟

آزادیِ خریدنی

دیوانگیِ ذاتی

نعمتِ تنهایی

منفی بافی

اولین و آخرین روز

غلبه بر حس قربانی

خدایا شُکر

کار نکردن!

باده ای رنگین