نانوشتنی Unwritable.net

  تخلیهء ذهن *** در مسیر زندگی گاهی ذهنم پرکار میشود. مراقبه و نرمش سخت میشود. افکار مختلف با سرعت زیادی به صورت تکراری در ذهنم رژه میروند.  هر فکری مسیری را میرود و باز دوباره تکرار میشود.  گاهی مقداری مراقبه میکنم. اما مدت زمان زیادی در مراقبه طاقت نمی آورم. یا مربوط به فصل است یا مربوط به انرژی های بدن یا مربوط به تغذیه! دلیلش مشخص نیست. مهم هم نیست. مهم دیدن کیفیت لحظه است. همانطور که هست.  این افکار هم شاخه هایی از کیفیت لحظه هستند.  برای کسی که حالت بدون فکر یا حالت سکوت ذهن را تجربه کرده باشد این حالتِ پر فکر، طبیعی نیست. اما نمیتوان به زور هم فکر را کنار گذاشت.  فکر با سرعت زیادی می آید و می‌رود.  می‌توان فقط به آن آگاه شد.  گاهی هم آن قدر مقدار افکار زیاد میشود که تصمیم می‌گیرم تخلیه شان کنم اینجا.  اولین فکرِ مهم تغذیه است. روزه حس خیلی خوبی دارد. اما گرفتن روزه هم زیاد آسان نیست. روزه ی کارب یا کربوهیدرات خیلی مفید است. هم برای ذهن هم برای بدن. اما آسان نیست.  کربوهیدارت ها سوخت زیادی وارد بدن و مغز می‌کنند که بیشتر تبدیل به فکر میشود. زندگی های کم تحرک نمیتوا

  خلق کردن و ساختن دنیا *** در طول روز به طور مداوم ذهن را مشاهده می‌کنم. ذهن هم به احساسات و بدن متصل است. این دو را هم مشاهده می‌کنم. نوعی کیفیت در هر لحظه هست. این کیفیت را هم مشاهده می‌کنم.  بهترین کار همین است. مشاهده کردن ذهن و داستان هایش. مشاهدۀ بدن و حس هایش.  کم کم این فکر ها را تصفیه می‌کنم. فکرها را پاکسازی می‌کنم و شاید مقداری را اینجا بگذارم.  هم زمان اکهارت هم گوش می‌دهم. همیشه عالی است. اکهارت و سادگورو معمولاً همیشه عالی اند. آوردن اسم معلم هایم کمترین کاری است که می‌توانم برای تشکر بکنم.  گاهی این فکرها تکراری می‌شوند.  گاهی این داستانهای ذهن آن قدر تکرار می‌شوند که باورشان می‌کنیم.  هر ذهنی و هر گروهی و هر کشوری تعدادی از این داستان ها را باور می‌کند و با آنها زندگی می‌کند.  زمانی متوجه می‌شوی که ذهن در حال داستان ساختن است که در حالت سکوت باشی. در حالت بدون داستان.  گاهی ذهن به آینده می‌رود. کارهای آینده، احتمالات آینده و یا تخیل آینده.  گاهی ذهن به آدم‌ها فکر می‌کند. به روابط و به حرف‌ها. اتفاقات گذشته.  برای خلق کردن و ساختن دنیا باید ابتدا بتوانی داستان های قبلی

  بردنِ لاتاری (بلیت بخت آزمایی) *** در جمع دوستان بودم که گفتند اگر لاتاری برنده شوی چه می‌کنی. مثلا ۱۰۰ میلیون دلار. یکی گفت ریسورت می‌خرم یا خانه می‌خرم یا پرواز بیزینس کلاس می‌گیرم و پنت هاوس می‌روم. نوبت به من رسید!  گفتم دقت کنید تمام این چیز هایی که شما می‌خواهید، در واقع یک تجربه است.  یک تجربه ای که قبلا داشتید و حالا در آینده تصور می‌کنید. یک حسی که قبلا تجربه کردید و حالا میخواهید در آینده دوباره آن حس را بدست بیاورید. تمام این فرآیند، حرکت از حافظه به تخیل است. و حافظه و تخیل دو تا از فرآیند‌های ذهن است.  تمام تجربه های ما، در درون ایجاد میشود و در درون درک می‌شود. حتی وقتی در پنت هاوس یا بیزینس کلاس نشسته ای، آن حسی که تجربه می‌کنی در درون تو ایجاد می‌شود.  اگر قدرت کنترل تجربه های درونی را با مراقبه بدست بیاوری دیگر از بیرون بی نیاز می‌شوی. بیرون برای تو بی ربط میشود. حس و حال تو در درون تو و توسط خود تو تعیین میشود. وقتی این را بدانی، دیگر دنبال ۱۰۰ میلیون دلار در آینده و حس های آینده نیستی!  اصرار کردند که بگو چه کار میکنی! جواب این بود! تمام این پول را خر